İnsanın evi gibisi yokmuş arkadaş,neydi o 2 gün ilim irfan uğruna süründük Taksimlerde.Trafiği ayrı dert,yiyip içtiğin ayrı dert,sokaklarda sürekli çanta kollamaktan yürüdüğüm yolların keyfini çıkaramadım walla.
Amaaan neyseki geldim memlekete de moodum yükseldi,taşrada yaşamak gibisi yok bacım.Bi de burada yapacak bişey yok derler,hiç merak etmeyin orada da yok.
Buarada belediye otobüsüne binmemiz sayesinde annem hayatında ilk kez Kız Kulesini gördü hatta "Aaa hep filmlerde görüyoduk" diyerek de beni dumurlara gark etti.Halbuki 30 senedir İstanbul'a gideriz ama belli kimseler olduğumuz için Nişantaşı'ndan Akmerkez'den pek dışarı açılamamışız demek,e tabi kadıncağız da nerden görsün Kız Kulesini :)
Eğitim öğretim sezonu sayesinde yine beyaz çarşaflarda uyumak nasip oldu tabi ama klimayı açık unutmuşuz gece...Haaapşuuuu (Ya ya ya şa şa şa)
Gümüşsuyu'nda kapanan Pucci'nın yerine The Kebap diye bi mekan açmışlar,Pucci halini bilirdik severdik ama şimdiki halinin de açkene gideri varmış.Oraya gittik aç bankacılar olarak; tabi herkes en ucuz şey pide olduğundan kaşarlı pide söyledi,afiyetle yedik.Garsonlar baktılar bunlar ucuzcu,ne yapsak para kazanamıycaz ikram çaylara bile 4 tl kaktırdılar hepimize.Daha da gitmem.
Bak sinirlendim şimdi görüyomusun, en iyisi ben bi çay demleyip, Guzeynen Küneyi izleyeyim.
İyakşanlar.
